Jan Sacranus Młodszy (1444-1527) – jeden z pierwszych humanistów, profesor, dziekan i wielokrotny rektor Akademii Krakowskiej, który odnowił po pożarze gmach Collegium Maius w 1493 r. ozdabiając go dziedzińcem krużgankowym na wzór włoski. Odbyte studia w Krakowie i w Italii zaowocowały u niego także doskonałą znajomością Cycerona, zaś sam już w 1488 r., wykładał studentom Pieśni Horacego. Zasłynął z łacińskich mów i wierszy. Był autorem wielokrotnie wznawianego podręcznika pisania listów. Największe uznanie przyniosło mu jednak dzieło z dziedziny teologii, które uczyniło go drugim po Jakubie z Paradyża teologiem polskim XVw. Pełnił także funkcje kapelana i spowiednika królów: Jana Olbrachta, Aleksandra i Zygmunta Starego Szymon Syreński (1540-1611) – doktor medycyny Uniwersytetu Padewskiego, profesor Akademii Krakowskiej i lekarz ubogich z Krakowa.

Autor największego napisanego po polsku dzieła z zakresu botaniki lekarskiej pt; “Zielnik, który Herbarzem z języka łacińskiego zowią” (1613). Podręcznik ten był uważany za najwybitniejsze osiągnięcie wydziału medycznego Uniwersytetu Krakowskiego z przełomu XVI i XVII wieku.