Jerzy Remer (1888- 1979)– urodzony w Zatorze historyk sztuki i konserwator zabytków, wieloletni dyrektor Muzeum Okręgowego w Toruniu. Od 1930 był Generalnym Konserwatorem Zabytków. Został odsunięty ze stanowiska w 1937 i przeniesiony do Krakowa, kiedy sprzeciwił się zamierzonemu zakupowi i wywiezieniu do Warszawy późnogotyckiego poliptyku św. Jana Jałmuźnika z klasztoru Augustianów w Krakowie.

W latach 1938–1939 był konserwatorem zabytków w województwie warszawskim i białostockim. W czasie wojny mieszkał i pracował w Warszawie, po wojnie był wojewódzkim konserwatorem zabytków w pomorskim urzędzie wojewódzkim w Bydgoszczy. W 1947 został dyrektorem Muzeum Okręgowego w Toruniu i był nim do 1971, pracował także w tamtejszym Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, do którego sprowadził go wraz z innymi intelektualistami lwowskimi i wileńskimi Ludwika Kolankowskiego.